Geweld in de relatie

Geweld in relaties met een verslaafde is iets wat helaas vaak voor komt.
Alcohol en drugs kunnen invloed hebben op de stemming, maar ook bij bijvoorbeeld een gokverslaving is agressie een kenmerk van de verslaving.
Mensen (h)erkennen soms niet het geweld in de relatie.
Veel mensen denken bij geweld vaak aan slaan, schoppen.
Maar geweld binnen een relatie is meer dan dat.
Geweld is een uiting van macht, die macht kun je voelen op veel manieren.
Slaan en schoppen is natuurlijk duidelijk, net als iemand een harde duw geven.
Maar schelden, of iemand opzettelijk kwetsen, dat zijn ook vormen van geweld.
Misschien wordt er niet geslagen, maar wel met servies gegooit, of met andere spullen.
Maar ook dreigen iemand in elkaar te slaan is een vorm van geweld. Ook al raakt de ander je niet aan, je kunt wel ontzettend bang worden.

Geweld is een vorm van macht.
Geweld heeft eigenlijk ook niks met jou te maken, maar met degene die agressief gedrag vertoont. Diegene is boos, gefrustreerd en kan zijn emoties en daden niet beheersen.
Niemand heeft het recht een ander zo te bejegenen.
Ben je een naaste van een verslaafde en komt geweld in de relatie met je verslaafde partner, oud, (klein)kind of een andere dierbare voor, praat er over.
Door een verslaving kunnen mensen echt compleet veranderen. Soms zo erg, dat je jezelf niet meer veilig voelt of anderen moet beschermen tegen de verslaafde.
Neem contact op als je hierbij hulp nodig hebt, en bij gevaarlijke situaties, waarbij je direct hulp nodig hebt, bel 112. Ga evt. de straat op, zodat anderen zien wat er gebeurt.
Pas goed op jezelf en op elkaar…

Even nog een kleine aanvulling, ook naasten van verslaafden maken zich soms schuldig aan geweld.
Uit onmacht kunnen mensen schelden of slaan. Woede, verdriet, machteloosheid, het niet kunnen doordringen tot de verslaafde maakt dat je soms ook gewelddadig gedrag laat zien.
Ook al voel je je verschrikkelijk en worden je verschrikkelijke dingen aangedaan, geweld is nooit de oplossing!

Vertrouwen van naasten van verslaafden.

In de relatie met een verslaafde zijn leugens aan de orde van de dag, ze liegen over gebruik, over waar ze zijn geweest, over financiën… Ze doen ook beloftes die ze niet waar kunnen maken en vaak brengen verslaafden de leugens met zo veel mooie woorden, zoveel overtuiging dat je aan jezelf gaat twijfelen. Als je keer op keer geconfronteerd wordt met leugens, raak je het vertrouwen kwijt, in de verslaafde, maar ook in jezelf. Je vertrouwen krijgt zo’n klap, dat het heel lang kan duren voor het vertrouwen herstelt is.
Verloren vertrouwen is één van de moeilijkste dingen om terug te vinden…

Waar ligt de grens voor naasten van verslaafden?

Hoe moeilijk is het, als iemand over jouw persoonlijke grenzen heen gaat, geen respect toont voor jouw bezit en spullen uit je huis ontvreemd of geld steelt. Hoe blijf je respectvol als je steeds maar weer jouw normen&waarden, je moraal, emoties en pricipes verlegt en moet opofferen? Moet je dat eigenlijk wel doen? Hoe ver ga je? Waar ligt voor jou de grens?

Berusting voor naasten van verslaafden

Naasten van verslaafden voeren vaak een langdurige strijd tegen de verslaving van hun dierbare.
Maar als je voor je gevoel alles hebt geprobeerd en moe gestreden bent, wordt het tijd dat de verslaafde het zelf gaat doen. De pijn, het verdriet blijft en wordt soms zelfs erger. Dat is het rouwproces waar je door heen gaat, maar er komt ook een moment van berusting en weet je, dat je los moet laten. Voor jezelf, voor de verslaafde en jouw naasten.
Want om jouw heen staan ook veel mensen die van jou houden en zien hoe je lijdt onder de verslaving van een ander. En die mensen ben je in die tijd onbedoeld vergeten. Zoek ze op, zij zullen je steunen om je leven weer op orde te krijgen.

Driehoeksverhouding

In een relatie met een verslaafde lijkt er nog een persoon aanwezig te zijn, de verslaving. Herken je dat? Buiten gebruik om is hij of zij een fantastische partner, broer, zus, ouder of vriend maar altijd ligt de verslaving op de loer om een wig tussen jullie te drijven. Verslaving zorgt voor ruzie, verdriet, pijn en wantrouwen. Kun je de strijd winnen van die driehoeksverhouding met verslaving, zonder jezelf hier compleet in te verliezen?

Communiceren kun je leren

Gesprekken met de verslaafde over zijn/haar gebruik eindigen vaak in ruzie en onbegrip. Laat je in een gesprek niet verleiden tot boze woorden. Laat je emoties niet de overhand krijgen. Zoek een goed moment voor een gesprek, bij voorkeur als de verslaafde niet gebruikt heeft, of goed aanspreekbaar is. Bedenk van tevoren wat je wil zeggen, maar vooral hoe je het gaat zeggen. Als je zegt, “jij drinkt te veel! ” is dat beschuldigend. Je kunt ook zeggen “ik vind dat je veel drinkt, moet ik me daar zorgen over maken?”
Op die manier bedoel je hetzelfde, maar hou je de conversatie open en voorkom je dat de ander in de direct in de verdediging schiet.
Dit soort gesprekken zijn moeilijk. Hulp nodig? Samen kunnen we een gesprek voorbereiden, zodat je tot een goed gesprek kunt komen.
“Het is de toon die de muziek maakt”.

Hoe herken je een verslaving

Een verslaving is voor naasten soms moeilijk te herkennen. De verslaafde zal er zeker in het begin alles aan doen om de verslaving te verdoezelen. Maar niet alle verslavingen laten ook hetzelfde zien. Dronken of stoned, dan heb je meestal wel door dat er gebruik in het spel is. Maar hoe zit het met gokken bijvoorbeeld, of medicijnen? In de thuiszorg werkte ik bij een meneer met een verslaving. Ik had wel door dat er “iets” aan de hand was, maar kon niet precies de oorzaak achterhalen. Zag wel altijd hoestdrank staan, maar heb daar in eerste instantie geen aandacht aan geschonken. Later bleek dat hij verslaafd was aan hoestsiroop met codeïne. (hoestsiroop wordt gedeeltelijk door de lever omgezet in morfine)
Hij dronk zo’n 8 tot 12 flesjes per dag, gemiddeld toch zo’n €100, – per dag. Dat verklaarde de financiële zorgen. Bovendien werd het probleem groter, toen de hoeveelheid codeïne moest worden verlaagd in de hoestsiroop. Hij had aan zijn dagelijkse hoeveelheid niet meer genoeg.
Dit is dus zo’n voorbeeld van een verslaving die je niet zo snel kan herkennen. “Hoe herken je een verslaving?” is dan ook een onderdeel wat aan bod komt in mijn groepstraining en coaching. Want veel naasten hebben twijfels. Zien ze het wel goed? Hoe herken ik het dan? Het onderbuikgevoel is er wel, maar ze willen het zeker weten…

Grenzen stellen

Voor naasten is het vaak lastig om grenzen aan te geven, vaak worden ze verlegd of in het ergste geval vervagen ze bijna geheel. Toch is het heel belangrijk om voor jezelf duidelijke grenzen te stellen. Tot hier, en niet verder. Voor die grenzen zijn geen richtlijnen. Je moet ze voor jezelf bepalen. En ook al zijn er al genzen overschreden, het is niet te laat om de grens opnieuw aan te geven. Wil je de regie over je leven terug? Blijf tussen je grenzen! En laat de verslaafde niet over jouw grenzen gaan, maar nog veel belangrijker, ga zelf niet over je eigen grens heen, en houdt vast aan jouw normen en waarden.

Alle ballen hooghouden

Als naaste van een verslaafde partner ben jij vaak degene die alle ballen hoog probeert te houden, je hebt je werk, de zorg voor kinderen en huisdieren, het huishouden, sociale contacten, boodschappen, koken, de financiën bijhouden… Het komt allemaal op je schouders neer. En het is geen koud kunstje om al die ballen hoog te houden. Nee, dat is een knap trucje! Maar ook een trucje wat je niet heel lang kan volhouden. Op den duur worden je arnen zwaar, je hand/oogcoördinatie wordt minder en je laat een balletje tussen je handen door glippen, pakt m snel op een jongleert weer verder. Maar op een dag is het klaar, je bent niet meer in staat te jongleren. Je bent niet meer in staat om voor alles en iedereen te zorgen. Wacht niet tot dat moment, maar vraag om hulp. Gun jezelf dat, om op te laden, om de regie terug te krijgen en zorg voor jezelf. Zeker als je zo hard nodig bent!

Loslaten uit liefde

Je los maken van de verslaafde. Vaak is het beter voor beiden. Naasten kampen vaak met schuldgevoel, hebben het idee dat ze iemand laten vallen. Maar er zit een groot verschil tussen iemand laten vallen of stoppen met het oplossen van problemen en controleren van de verslaafde. Want dat is wat naasten vaak doen. Niet zo gek, want naasten zien dingen fout gaan, ze overzien de gevolgen en willen de verslaafde en daarmee vaak ook zichzelf hiervoor behoeden. Zo bellen ze naar het werk om de verslaafde ziek te melden, terwijl die eigenlijk onder invloed is. Ze betalen openstaande schulden aan een dealer, bedenken smoezen voor de buitenwereld om het geheim te houden of doen er alles aan om een terugval van een verslaafde in herstel te voorkomen door alles te controleren.
Maar dat kun je niet volhouden. Als naaste ben je niet verantwoordelijk voor de daden van de verslaafde. En de verslaafde moet leren dat hij het zelf kan, ook na een terugval. Hij moet verantwoording nemen voor zijn eigen leven.
Loslaten betekent dus niet laten vallen, maar de weg naar herstel gunnen. Moeite met loslaten? Ik kan je helpen, je hoeft het niet alleen te doen…