Zelfverloochening, een mooi woord wat ik gebruik in mijn coaching bij naasten van verslaafden.
Wat is dat precies, zelfverloochening? Zelfverloochening is de opoffering van je eigenbelangen ten gunste van een ander.
Als je samenleeft met iemand die verslaafd is, is het lastig om je eigenbelang voorop te stellen.
Door steeds meer mee te gaan in de leef- en denkwijze van de verslaafde, vergeet je jezelf, pas je je aan en soms zet je ook je eigen waarden en normen opzij.
Wat ik belangrijk vind in mijn coaching, is dat mensen zichzelf weer terug gaan vinden. Dat ze niet langer aan zelfverloochening doen, maar zichzelf prioriteit nummer 1 maken.
Want ik vergelijk het met een vliegtuig. Dreigt er gevaar in een vliegtuig, dan vallen de zuurstofmaskers naar beneden. Zet altijd eerst zelf je masker op, zodat je daana anderen kunt helpen.
Want hoe kun je iemand helpen als je het benauwd hebt, als er geen zuurstof is en je amper kunt ademhalen?!
Een relatie met een verslaafde werkt vaak erg verstikkend.
Maar je kan pas iemand helpen, als je weer kunt ademen, als je weer voor jezelf kan denken en zelf je beslissingen neemt, zonder steeds rekening te houden met de ander.
Hoe doe je dat? Hoe leer je ademen in die verstikkende omgeving?
- Hou van jezelf! Zet je zelf op de eerste plaats, je bent het waard, echt waar.
- Laat je opgekropte emoties los. Je mag boos, verdrietig, gekwetst zijn, je hoeft je niet groot te houden voor een ander.
- Leef naar jouw normen en waarden. Leugens, stelen, bedriegen en kwetsen of geweld horen daar niet bij.
- Bewaak je eigen grens, laat een ander daar niet overheen walsen.
- Stop met excuses maken voor jouw gedrag, tenzij je zelf over een grens bent gegaan.
- Omring jezelf met mensen die je kunnen bijstaan.
- Pak je leven weer op, kom uit je isolement. De wereld wacht op jou!
Hulp nodig? Neem dan contact met me op.